Kalendarium
Kalendarium Miedzianki
XIV w.
1311 nazwa Cupri Fodina
1367 nazwa Coppferberge
1368 nazwa Koppferberg, Kuppfirberg
1370 nazwa Kopferberg, Kopherberg
1370 osada zostaje sprzedana Clericusowi Bolczemu (rycerz na dworze książąt świdnicko-jaworskich)
1375 właścicielem zostaje Puta z Častolovic, następnie Hannos Wiltberg
1397 właścicielami zostają bracia von Ylenburg
1398 właścicielami zostają bracia Konrad i Reinhard von Boralowicz
XV w.
1433 właścicielem zostaje Herman von Czettritz
1434 właścicielami zostają bracia von Liebenthal
1434 właścicielami zostają bracia von Liebenthal
XVI w.
1512 nazwa Kupferberg, Kopperberg
1519 Kupferberg otrzymuje od czeskiego króla Ludwika Jagielończyka status Wolnego Miasta Górniczego
1545 właścicielami stają się bracia Hellmannowie
1553 bracia Hellmannowie stają się liderami produkcji witrolu miedzi w państwie Habsburgów
1579 areszt mienia gwarków niemogących rozliczyć się z odpowiedniej ilości wydobytego kruszcu (pierwszy kres górnictwa w Kupferbergu)
XVII w.
1605 nazwa Kuppferberg
1612 w Krakowie wydano poemat Officina Ferraria Walentego Roździeńskiego a w nim taki oto znajdujemy fragment:
O rudach, kruszcach i kamieniach drogich,
które na niektórych miescach w Księstwie Szląskim
w ziemi najdują.
Wielkie użytki ziemne miejscy niektórymi
Z łaski swojej Pan Bóg dał tej to szląskiej ziemi.
Ma rudę taką, z której tak dobre działają
Żelazo, że mu równia w Europie nie mają.
Jest srebrnego kruszca dość, jest też i miedziany,
Który w górach ryfejskich bywa najdowany,
Niedaleko Boberu rzeki, u starego
Miasteczka Kuperbergu, tak z miedzi zwanego.
Są kruszce i w niektórych rzekach piaski złote
I kamienie najdują drogie rozmaite:
Safiry, diamenty nad miarę ozdobne,
We wszem kształcie i w glancu indyjskim podobne.
Jaspisy w Irzkienberku miedzy Sudetami
Osobliwe najdują z rożnymi farbami,
Hiacynty, rubiny, wirzerze najdują
I w tych źrzódłach, co piasek złoty z nich wymują.
W Hirzbrunie, w Kuperbergu i u Elbowego
Źrzódła — biorą magnesy od czasu dawnego,
Pod Gryfibergą perły śliczne z rzeki Quisy
Wyjmują jak grochowe ziarna tymi czasy.
Granaty, błyskające z czyrwona kamyki.
Najdują w Izerwisie u Izera rzeki
I w potokach sudeckich, a przy wielkiej górze
Ryzenbergu — ametyst wyborny się bierze.
Topazius w Sudetach przy więtszym jezierze
Ryzenberskim i w polu szyłdawskim się bierze,
Turkusy w Izerwisie biorą u Strzegowej
I w górnych rzeczkach — barwy błękitnej a płowej.
Nadto czasów niedawnych Terra Sigillata
Zjawiała się w tej ziemi — rzecz godniejsza złota,
Która niewymownie ma dziwną własność w sobie
Przeciw jadom, truciźnie i każdej chorobie.
Lepsza jest z doświadczenia niż lemneńska ona,
Która przedtym tu do nas była przywożona
Z wielkim kosztem przez morze z lemneńskiej insuły,
W której się okazował czasem fałsz niemały.
Rodzi się ta szlachetna ziemia we świdnickim
Księstwie, u Ostrej góry na gruncie strzegowskim
W górach starych a w szybiech tam, kędy przed laty
Niegdy kopali abo brali kruszec złoty.
Którą z onych tam starych szybów wybierają
A z dozorem urzędu zaraz z niej działają
Kołacki tak okrągłe jako talerzyki,
Na których zaś pieczęcią miejską czynią znaki.
1624 miasto pustoszy zaraza
1634 ponownie miasto pustoszy zaraza
1637 podczas wojny trzydziestoletniej miasto podpalają Chorwaci walczący po stronie Habsburgów
1612 w Krakowie wydano poemat Officina Ferraria Walentego Roździeńskiego a w nim taki oto znajdujemy fragment:
O rudach, kruszcach i kamieniach drogich,
które na niektórych miescach w Księstwie Szląskim
w ziemi najdują.
Wielkie użytki ziemne miejscy niektórymi
Z łaski swojej Pan Bóg dał tej to szląskiej ziemi.
Ma rudę taką, z której tak dobre działają
Żelazo, że mu równia w Europie nie mają.
Jest srebrnego kruszca dość, jest też i miedziany,
Który w górach ryfejskich bywa najdowany,
Niedaleko Boberu rzeki, u starego
Miasteczka Kuperbergu, tak z miedzi zwanego.
Są kruszce i w niektórych rzekach piaski złote
I kamienie najdują drogie rozmaite:
Safiry, diamenty nad miarę ozdobne,
We wszem kształcie i w glancu indyjskim podobne.
Jaspisy w Irzkienberku miedzy Sudetami
Osobliwe najdują z rożnymi farbami,
Hiacynty, rubiny, wirzerze najdują
I w tych źrzódłach, co piasek złoty z nich wymują.
W Hirzbrunie, w Kuperbergu i u Elbowego
Źrzódła — biorą magnesy od czasu dawnego,
Pod Gryfibergą perły śliczne z rzeki Quisy
Wyjmują jak grochowe ziarna tymi czasy.
Granaty, błyskające z czyrwona kamyki.
Najdują w Izerwisie u Izera rzeki
I w potokach sudeckich, a przy wielkiej górze
Ryzenbergu — ametyst wyborny się bierze.
Topazius w Sudetach przy więtszym jezierze
Ryzenberskim i w polu szyłdawskim się bierze,
Turkusy w Izerwisie biorą u Strzegowej
I w górnych rzeczkach — barwy błękitnej a płowej.
Nadto czasów niedawnych Terra Sigillata
Zjawiała się w tej ziemi — rzecz godniejsza złota,
Która niewymownie ma dziwną własność w sobie
Przeciw jadom, truciźnie i każdej chorobie.
Lepsza jest z doświadczenia niż lemneńska ona,
Która przedtym tu do nas była przywożona
Z wielkim kosztem przez morze z lemneńskiej insuły,
W której się okazował czasem fałsz niemały.
Rodzi się ta szlachetna ziemia we świdnickim
Księstwie, u Ostrej góry na gruncie strzegowskim
W górach starych a w szybiech tam, kędy przed laty
Niegdy kopali abo brali kruszec złoty.
Którą z onych tam starych szybów wybierają
A z dozorem urzędu zaraz z niej działają
Kołacki tak okrągłe jako talerzyki,
Na których zaś pieczęcią miejską czynią znaki.
1624 miasto pustoszy zaraza
1634 ponownie miasto pustoszy zaraza
1637 podczas wojny trzydziestoletniej miasto podpalają Chorwaci walczący po stronie Habsburgów
XVIII w.
1724 proboszczem zostaje Johann Martin Stulpe
1727 proboszcz Johann Martin Stulpe wykładając własne oszczędności przeprowadza całkowity remont kościoła
1728 w styczniu dopiero co odremontowany kościół zamienia się w ruinę podczas wielkiego pożaru
1753 26 stycznia umiera proboszcz Johann Martin Stulpe (zostaje pochowany pod stopniami wzniesionego przez siebie ołtarza)
1786 nazwa Kupferberg
1727 proboszcz Johann Martin Stulpe wykładając własne oszczędności przeprowadza całkowity remont kościoła
1728 w styczniu dopiero co odremontowany kościół zamienia się w ruinę podczas wielkiego pożaru
1753 26 stycznia umiera proboszcz Johann Martin Stulpe (zostaje pochowany pod stopniami wzniesionego przez siebie ołtarza)
1786 nazwa Kupferberg
XIX w.
1824 12 października wielki pożar całkowicie trawi dwa kościoły i dobytek 146 rodzin (503 osoby)
1826 12 listopada pastor Christian Schreck konsekruje nową świątynię ewangelicką
1829 konsekracja nowej świątyni katolickiej zaprojektowanej przez Karla Friedricha Schinkela (jako jedyna zachowała się do dziś)
1840 w miasteczku mieszka 667 osób
1826 12 listopada pastor Christian Schreck konsekruje nową świątynię ewangelicką
1829 konsekracja nowej świątyni katolickiej zaprojektowanej przez Karla Friedricha Schinkela (jako jedyna zachowała się do dziś)
1840 w miasteczku mieszka 667 osób
XX w.
przed II Wojną Światową
1907 przejęcie przedsiębiorstwa Boberthaler Erzbergwerk przez Consolidirite Kupferbergwerk Waltersdorf z Mniszkowa (niebawem wstrzymano prace górnicze z powodu niskiej opłacalności)
1925 kryzys światowy przyczynił się do upadku górnictwa rud
1927 zamknięcie ostatniego szybu Adler
1936 próby ożywienia dawnych ośrodków górniczych związane z przygotowaniami wojennymi
1937 książka adresowa miasteczka Kupferberg adressbuch_kupferberg.pdf (całość książki na serwerze www.sbc.org)
po II Wojnie Światowej
1945 administracja polska kwalifikuje Miedziankę do rangi wsi
1948 w ramach Zakładów R-1 powstaje w Miedziance kopalnia uranu wykorzystująca 34 szyby
1951 wyczerpują się złoża uranu
1952 kopalnia uranu zostaje zamknięta
1972 w dniu 13 maja Wojewódzka Rada Narodowa we Wrocławiu podejmuje decyzję o likwidacji Miedzianki
1973 Miedziankę opuszczają ostatnie rodziny
1974 żołnierze wysadzają w powietrze kościół ewangelicki
1974 zostaje zamknięty browar, którego ostatnim dyrektorem był Stefan Spiż
XXI w.
2015 w maju zostaje uruchomiony nowy Browar Miedzianka
2017 pierwszy festiwal MiedziankaFest
2018 drugi festiwal MiedziankaFest
2019 trzeci festiwal MiedziankaFest
2019 rozpoczęcie prac w starym browarze
2019 rozpoczęcie budowy Szybu Miedzianka, w którym będzie mieścić się księgarnia
Kalendarium Mniszkowa
XIV w
1310 dokument w którym wymieniony jest pierwszy właściciel Mniszkowa Albert Baier (Albert Bavarus)
1311 nazwa Walthersdorf
1370 nazwa Waltersdorff
1370 właścicielem zostaje Clericus Bolcze, który wzniósł pobliski zamek Bolczów
1370 podział Mniszkowa na część dolną (Miedzianka) i górną (Mniszków, gdzie nadal znajdowała się siedziba dóbr ziemskich)
1311 nazwa Walthersdorf
1370 nazwa Waltersdorff
1370 właścicielem zostaje Clericus Bolcze, który wzniósł pobliski zamek Bolczów
1370 podział Mniszkowa na część dolną (Miedzianka) i górną (Mniszków, gdzie nadal znajdowała się siedziba dóbr ziemskich)
XVI w
1519 nazwy Walterssdorf i Waltersdorf
XVIII w
XX w
1937 książka adresowa wsi Waltersdorf adressbuch_waltersdorf.pdf (całość książki na serwerze www.sbc.org)
1945 nazwa Mniszków
1945 nazwa Mniszków
Źródła
Stanisław Piotrowski. Miedzianka. Wycieczki geologiczne, 2012.
Filip Springer. Miedzianka. Historia znikania. Wydawnictwo Czarne, Wołowiec, 2015.
Słownik geografii turystycznej Sudetów tom 5. Rudawy Janowickie pod redakcją Marka Staffy, Wrocław, 1998.
Serwis Tajemnice Miedzianki (serwer nie odpowiada).
Filip Springer. Miedzianka. Historia znikania. Wydawnictwo Czarne, Wołowiec, 2015.
Słownik geografii turystycznej Sudetów tom 5. Rudawy Janowickie pod redakcją Marka Staffy, Wrocław, 1998.
Serwis Tajemnice Miedzianki (serwer nie odpowiada).